انسانها مدتها با داستان درگیر بوده اند. من عاشق تصور می کنم که ساکنان غار در اطراف آتش سوزی نشسته اند و داستان های بلند درباره ماندگاری را که از دست داده اند، می گویند.
 داستان اساس بسیاری از سرگرمی های سرگرم کننده در فرهنگ ما است:
 کتاب، شعر، رقص، هنر، نوشتن، فیلم. داستان قصه گویی خود را یک راه عالی برای بهبود روحیه دهان و دندان کودکان است 
و به آنها کمک می کند مفاهیمی را که سواد آموزی و ادبیات را پایه ریزی می کنند، درک کنند.
 مفاهیم نظیر توالی، ساختار داستان و ویژگی های ذاتی در ژانرهای مختلف، در طول جلسات داستانجویی منظم، به دست می آیند.

در حالی که من یک طرفدار بزرگ برای خواندن به کودکان از زمانی که آنها سوالات، من نیز معتقدم مهم است داستان های بچه های ما را بگویید.
 برای شروع، این نشان می دهد که چگونه داستان ها را می گویند و می توانند داستان های والدین و پدربزرگ ها را به عنوان مدل هایی برای داستان داستان خود استفاده کنند.
 این یک راه مهم برای انتقال فرهنگ خانواده ما است. کودکان دوست دارند داستان های مربوط به رویدادهای خانوادگی را بشنوند، در مورد آنچه پدر هنگام کوچک شدنش انجام داد،
 و یا در مورد روز مامان اولین ماهی او را گرفت. با تشکر از تکنولوژی، داستان داستان دهی حتی چیزی است که ما می توانیم انجام دهیم وقتی فاصله ما را از بچه ها جدا می کند.
 با استفاده از ابزارهایی چون تلفن یا اسکایپ پدربزرگها یا والدین نظامی می توانند داستان های خانواده را زنده نگه دارند.

وقتی بچه ها به اندازه کافی برای گفتن صحبت می کنند، به اندازه کافی برای گفتن یک داستان هستند.
 از آنجایی که آنها به داستان ها خوانده شده و به آنها گفته شده است، داستان گویی به طور طبیعی از برخی فعالیت های خانوادگی رشد می کند.
 آنهایی که کوچک هستند ممکن است مایل به یک بازدید کننده از داستان عنکبوت عظیم که دیدند و یا داستان خانواده ای از ماجراهای اسباب بازی های مورد علاقه خود را به خانواده بگویید.
 همانطور که بچه ها با داستان قصه راحت تر می شوند، لذت بردن از فعالیت ها و بازی های داستان سرایی ساخت یافته تر است.

قصه درمانی